Μαρία Πρωτόπαππα: Η πλειοψηφία του πληθυσµού της χώρας έχει ελάχιστη ή µηδενική επαφή µε τις τέχνες....

Η Μαρία Πρωτόπαππα έχει διαγράψει µια εντυπωσιακή τροχιά ως πρωταγωνίστρια, τόσο στην τηλεόραση (στο «∆έκα» του Καραγάτση και το «Νησί», για παράδειγµα) όσο και στο σινεµά. Η ίδια μιλάει για το θέατρο που είναι η μεγάλη της αγάπη...

Την κωµωδία την αποφεύγεις ή σε αποφεύγει;

Η κωµωδία είναι σπουδαίο είδος και µάλιστα θεραπευτικό. Θέλει τους δικούς της µάστορες. Στο επαγγελµατικό-εµπορικό θέατρο δεν ρισκάρει κανείς εύκολα µε αδοκίµαστους ηθοποιούς. Κι εγώ δεν έχω προπονηθεί στην κωµωδία.

Θα ήθελες να δοκιµαστείς κι εκεί;

Εξαρτάται τι εννοείς µε τον όρο «κωµωδία». Η φαρσοκωµωδία, ή το stand-up comedy, ή η επιθεώρηση δεν µε ενδιαφέρουν παρά µόνο ως θεατή. Ενας Λαµπίς, ένας Μολιέρος, ένας Αριστοφάνης, πολύ πιθανόν. Εξάλλου, σε τέτοιες κωµωδίες έχω παίξει.

Ένας ηθοποιός δεν µπορεί να παίξει τα πάντα;

Πιστεύω πως όλοι -κάτω από συγκεκριµένες συνθήκες- µπορούµε να παίξουµε τα πάντα. Όχι, όµως, στο θέατρο που κυνηγάει εισιτήρια για να συντηρηθεί, αλλά σε πλαίσιο έρευνας και αναζήτησης. .

Η 20χρονη και πλέον πορεία σου περιλαµβάνει σηµαντικότατες δουλειές και συνεργασίες µε ανθρώπους τόσο του «ποιοτικού» όσο και του «εµπορικού» θεάτρου. Αναρωτιέµαι, τελικά, τι είδους θέατρο σε αφορά;

Το θέατρο που µε αφορά είναι το θέατρο. Σε όποια του µορφή. Αρκεί να γίνεται από ανθρώπους που το πιστεύουν, που το κάνουν από λατρεία, από πάθος, χωρίς τεµπελιά.

Έχεις δηλώσει πως ασκείς «ένα πολυτελές επάγγελµα, που επιπλέον, ειδικά στις ηµέρες µας, είναι µεγάλη πολυτέλεια και για τους θεατές». Αυτή η διαπίστωση επηρεάζει σε κάποιο βαθµό το κριτήριο των επιλογών σου;

Θα πω πολύ απλά πως η πλειοψηφία του πληθυσµού της χώρας έχει ελάχιστη ή µηδενική επαφή µε τις τέχνες, λόγω έλλειψης σχετικής παιδείας. Θέατρο βλέπουν ελάχιστοι Έλληνες και το κόστος εµποδίζει πολλούς που θα το ήθελαν. Η επαρχία, που γίνεται βορά των ευρωκυνηγών τα καλοκαίρια, δεν έχει επιλογές και πρόσβαση στο θέατρο τον χειµώνα. Η «ζήτηση», λοιπόν, για να µιλήσω µε όρους αγοράς, είναι µικρή. Κατά συνέπεια και οι διαθέσιµοι συνεργάτες καλούνται να... διανεµηθούν σε ό,τι λίγο υπάρχει. Επίσης, συχνό φαινόµενο πλέον είναι η εργασία χωρίς αµοιβή. Αυτό εννοούσα µε τον όρο «πολυτέλεια». Οι επιλογές µου επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες, διαφορετικούς κάθε φορά.

Πηγή: Real