Γιάννης Χατζηγεωργίου: «Την πρώτη σεζόν του Ταμάμ είχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα»

Σε συνέντευξή του στο MYtv ο Γιάννης Χατζηγεωργίου, αναφέρθηκε στο ΤΑΜΑΜ και αποκάλυψε ότι την πρώτη χρονιά της σειράς "είχαν πάρει τα μυαλά του αέρα."


Ο ήρωας που υποδύεσαι, παρά το νεαρό της ηλικίας του, πρόκειται να γίνει πατέρας. Εσύ ως Γιάννης πόσο κοντά είσαι σ' αυτή την ιδέα;
Ως Γιάννης είμαι απόλυτα αρνητικός! θεωρώ ότι δεν είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για ένα παιδί 19 ετών να αποκτήσει οικογένεια. Πιστεύω ότι αυτή η ηλικία είναι ιδανική για να σπουδάζεις, για να μορφωθείς. Στη σημερινή εποχή αυτή η ηλικία δεν προσφέρεται για να αποκτήσει κανείς παιδί. Παλαιότερα, που ήταν διαφορετικά τα πράγματα, ήταν εύλογο, αλλά πλέον θεωρώ ότι δεν είναι έτσι. Εννοείται, λοιπόν, ότι εμένα δεν είναι προτεραιότητα μου η οικογένεια αυτή τη στιγμή. Αντίθετα, σκέφτομαι τη δουλειά μου, την πορεία και την εξέλιξη μου στον χώρο, καθώς και πώς μπορώ εγώ να αντεπεξέλθω με όλα αυτά που έχω να αντιμετωπίσω.

Η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο σου από τον 1ο κύκλο του Ταμάμ μέχρι και σήμερα είναι πολύ μεγάλη. Υπήρξε κάποια στιγμή που έστω και για λίγο «πήραν τα μυαλά σου αέρα»; 
Ναι, βεβαίως, είχα επηρεαστεί - ιδίως την πρώτη σεζόν του Ταμάμ. Βέβαια, προερχόμουν από το τουρκικό σίριαλ, «Δύο όχθες, ένας Ισμαή», που είχε υψηλή τηλεθέαση και έτυχε μεγάλης αγάπης από τον κόσμο. Οπότε ήταν κάτι γνώριμο. Από την άλλη, είναι διαφορετικό να κάνεις κάτι στον τόπο σου και να βλέπεις ανθρώπους που γνωρίζεις χρόνια να σε θαυμάζουν. Δυστυχώς, όμως, αντιμετωπίζεις και τη ζήλια κάποιων... Είναι διαφορετικά τα συναισθήματα που σου περνάει τελικά το να γίνεις γνωστός στον τόπο σου. Φυσικά και «είχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα». Πίστευα ότι ήμουν κάτι πιο μεγάλο από αυτό που πραγματικά ήμουν και σίγουρα αυτή η κατάσταση με έκανε να πάω ένα βήμα πίσω.

Πώς κατάφερες, όμως, όλο αυτό να το εξισορροπήσεις, να το ξεπεράσεις και να γίνεις ο Γιάννης που ήσουν πριν;
Το ξεπέρασα με το να σκέφτομαι το εξής: ότι στο τέλος της ημέρας εγώ αυτό που προσφέρω στον κόσμο, στους τηλεθεατές, είναι η διασκέδαση. Δεν τους προσφέρω φαγητό, ούτε κάνω καλύτερη τη ζωή τους όσον αφορά π.χ. τις συνθήκες εργασίας τους. Προσφέρω μόνο διασκέδαση και, πέρα από αυτήν, εύχομαι να περνούν, μέσω της σειράς, κάποια θετικά μηνύματα, ώστε να μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω ως κοινωνία. Αλλά, στην τελική, είναι μέχρι εκεί. Οπότε γι' αυτό το έβαλα όλο αυτό μέσα μου γερά και κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να σκέφτομαι έτσι όπως σκεφτόμουν.