Η Δήμητρα Γαλάνη ξεσπά: Εκατοντάδες των ραδιοφώνων παίζουν πανελλαδικά όλο αυτό το σκουπιδαριό....

Η Δήμητρα Γαλάνη μίλησε για την κρίση και το τραγούδι.

Είναι απότοκο της κρίσης;

Δεν νομίζω ότι η κρίση μπορεί να επηρεάσει έναν ακροατή που αγαπάει πραγματικά έναν καλλιτέχνη που του έχει κάνει παρέα για χρόνια, που τον έκανε να νιώσει και να ζήσει πράγματα μέσα από τα τραγούδια του. Άλλωστε, δεν μιλάμε για τιμές που είναι απαγορευτικές. Μου φαίνεται υπερβολικό να του στοιχίζει τόσο πολύ να πάει να πάρει ένα δίσκο δίνοντας 10 ευρώ μια στις τόσες. Σίγουρα υπάρχουν και οι περιπτώσεις που είναι σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση, αλλά δεν μπορώ όλη αυτή την αλλαγή συμπεριφοράς του αγοραστικού κοινού να τη χρεώσω στην κρίση. Πιστεύω ότι έχει αλλάξει δραματικά ο τρόπος που επικοινωνούνται τα τραγούδια. Τα ΜΜΕ στην πλειονότητά τους, είτε αυτό είναι η τηλεόραση είτε το ραδιόφωνο, έχουν τεχνιέντως πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων όλο αυτό που λέγεται καλό τραγούδι. Τραγούδι, δηλαδή, με περιεχόμενο και διαχρονική αξία. Έτσι λοιπόν οι επιλογές αλλά και η αισθητική του κόσμου έχει περιοριστεί. Ακούγεται συνεχώς ένας συγκεκριμένος ήχος. Λες και δεν υπάρχει ένα μεγάλο κοινό που θέλει να ακούει μουσικές και τραγούδια με περιεχόμενο και ουσία. Η πραγματικότητα όμως δεν λέει αυτό. Όπου παίζουν καλλιτέχνες σημαντικοί και αξιόλογοι, οι αίθουσες, τα θέατρα, είναι γεμάτα με χιλιάδες κόσμου. 

Αυτό δεν είναι αντιφατικό;

Τρελό είναι. Δεν θα μιλήσω μόνο για μένα. Αναφέρομαι τυχαία σε κάποια ονόματα: Σωκράτης Μάλαμας και Αλκίνοος Ιωαννίδης. Τους παρακολουθούν χιλιάδες κόσμου. Όμως δεν τους βλέπουμε σχεδόν ποτέ στην τηλεόραση και τους ακούμε σε μερικά ραδιόφωνα που παίζουν πιο επιλεγμένη μουσική. Αυτά είναι πολύ λίγα συγκριτικά με τις εκατοντάδες των ραδιοφώνων που παίζουν πανελλαδικά όλο αυτό το σκουπιδαριό, ως επί το πλείστον, τραγουδιών. Έτσι, δεν φτάνει στον κόσμο το σήμα των σημαντικών δημιουργών της μουσικής μας. Αυτό έχει αντίκτυπο και στις πωλήσεις των δίσκων, γιατί ο κόσμος δεν ενημερώνεται όπως πρέπει.

Πηγή: φιλελεύθερος