Κάποτε ο Nicolas Chamfort, ένας από τους πιο πετυχημένου συγγραφείς παγκοσμίως, είπε: "Η πιο χαμένη από όλες τις μέρες είναι εκείνη που δεν γελάσαμε". Και η ίδια, πιστή ακόλουθος της κωμωδίας αποδεικνύει μέσα από κάθε της δουλειά, ότι στόχος της είναι να κάνει το κοινό της να γελάσει. Να δώσει μία αφορμή στο κοινό της, να θεωρήσει τη μέρα του κερδισμένη!
Η Άννα Χατζησοφιά είναι ένας πολυπράγμων άνθρωπος. Σεναριογράφος, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, πολιτικός διαθέτει ένα πλούσιο βιογραφικό, γεμάτο επιτυχίες! Στη συνέντευξή μας, μιλάμε αποκλειστικά για όλα. Για τις σειρές της, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην τηλεόραση, για την πολιτική, την κοινωνία, τις τηλεοπτικές άδειες, τη λογοκρισία καθώς και τα μελλοντικά της σχέδια....
Καλή ανάγνωση....
Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε την τηλεοπτική σας επιστροφή μετά από 7 χρόνια περίπου με την τηλεοπτική σειρά «Η μαμά λείπει ταξίδι για δουλειές». Μιλήστε μου λίγο για το νέο αυτό τηλεοπτικό σας βήμα.
Είναι μία σειρά στα αχνάρια του κλασικού τηλεοπτικού είδους της κωμωδίας καταστάσεων, ή sitcom όπως διεθνώς ονομάζεται.
Πρόκειται για κωμωδία συγκατοίκησης αταίριαστων ηρώων με μεγάλες διαφορές σε όλα τα επίπεδα. Ταξικό, μορφωτικό, πολιτικό, αισθητικό. Πέρα από όλα αυτά όμως, υπάρχει και η κλασικά ελληνική σύγκρουση πεθεράς-γαμπρού. Πρώην στην συγκεκριμένη περίπτωση. Όπως προδίδει και ο τίτλος, η μαμά φεύγει ταξίδι για δουλειές και επιστρέφουν στο σπίτι για να προσέχουν τα παιδιά, ο διαζευγμένος από τη μητέρα μπαμπάς και η γιαγιά που έχουν σφοδρή αντιπαλότητα για όλους τους λόγους που ανέφερα πριν.
Το γεγονός, ότι η σειρά σας θα προβληθεί από το Star, σας αγχώνει δεδομένου, ότι το Star μετά από παύση χρόνων κάνει και πάλι στροφή στην ελληνική μυθοπλασία;
Δεν με αγχώνει περισσότερο από ό,τι με αγχώνει κάθε καινούργια δουλειά, ειδικά στο στάδιο της προετοιμασίας. Το star δεν είναι κλασικό κανάλι για να παρακολουθήσεις ελληνικές σειρές, δεν πατάς δηλαδή το κουμπί του αυτόματα, αλλά έτσι κι αλλιώς όλο το τηλεοπτικό τοπίο προοιωνίζεται διαφορετικό, οπότε δεν παίζει ρόλο. Παράλληλα θα προβληθεί και στο Mega Κύπρου και το όλο κόνσεπτ παίρνει υπ όψη του αυτή τη συνθήκη. Συν τοις άλλοις, ο γαμπρός είναι Ελλαδίτης, από τη Βλαχάβα Θεσσαλίας, και η πεθερά αστή Κύπρια. Η σύζυγος μιξτ γκριλ, γιατί ο μπαμπάς είναι Ελλαδίτης. Παράλληλα παίζουμε με το μούλτι-έθνικ στοιχείο, γιατί στην σειρά υπάρχει μόνιμος ρόλος Κινέζου που ερμηνεύεται από Ελληνοταϊλανδό ηθοποιό. Η Φωτεινή Μπαξεβάνη υποδύεται μια Σαλονικιά που έχει παντρευτεί στην Λευκωσία και η μητέρα τής γιαγιάς, η προγιαγιά έχει παντρευτεί σε δεύτερο γάμο Άγγλο λόρδο, παρακαλώ.
Το όνομά σας έχει συνδεθεί με τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες, όπως τους Μεν και Δεν, το Κων/νου και Ελένης, το Καφέ της Χαράς, το Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο, αλλά και πάρα πολλές ακόμη. Πώς διαχειρίζεστε την επιτυχία και πόσο δύσκολο είναι μετά από κάτι πετυχημένο να κάνετε το επόμενο βήμα;
Είμαι χαρούμενη που έχω κάνει όλες αυτές τις σειρές. Αυτό. Το επόμενο βήμα είναι πάντα εξ ίσου δύσκολο.
«Κωνσταντίνου και Ελένης». Νομίζω η σειρά θα έπρεπε να μπει στο ρεκόρ Γκίνες για τις τόσες φορές, που έχει προβληθεί σε επανάληψη. Πώς νιώθετε, που μετά από 16 χρόνια η σειρά, δεδομένου μάλιστα, ότι προβάλλεται σε καθημερινή βάση κάνει 25αρια και περνάει ό,τι υπάρχει εκείνη την ώρα (ακόμη και ζωντανές εκπομπές);
Δεν το περιμέναμε φυσικά ποτέ με τον Χάρη ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Μάλιστα το κανάλι είχε ζητήσει και τρίτο χρόνο και η Ελένη είχε αρνηθεί για να μην τυποποιηθεί. Όποτε συναντόμαστε γελάμε πολύ που «απέφυγε» την ταυτοποίηση με τον ρόλο. Χαίρομαι που γράψαμε μια κωμωδία που στο διάβα του χρόνου έγινε κλασική.
«Το καφέ της Χαράς». Ίσως η μεγαλύτερη τηλεοπτική σας επιτυχία από άποψη τηλεθέασης, η οποία όταν παιζόταν άγγιζε και το 60% σε τηλεθέαση…. Αυτό που νομίζω άφησε πολλούς τηλεθεατές ανικανοποίητους και με παράπονο ήταν το τέλος της σειράς με τη φυγή της Χαράς. Πώς επιλέξατε αυτό το τέλος; Υπάρχει κάποια στιγμή πιθανότητα να δούμε τη συνέχεια αυτής της σειράς;
Δεν νομίζω. Είχαμε προτείνει πριν δυο χρόνια στο κανάλι να κάνουμε το Καφέ 10 years after, αλλά δεν δέχτηκε. Τώρα πια τι νόημα έχει; Οι ήρωες έχουν μεγαλώσει και θα είναι, όπως λέει και η Ρένια Λουϊζίδου, το ΚΑΠΗ της Χαράς.
Μέσα από αυτές τις σειρές, δώσατε ένα μεγάλο μήνυμα, ότι τα ετερώνυμα έλκονται και ότι δεν είναι όλοι οι έρωτες ρόδινοι, αλλά θέλουν κόπο και προσπάθεια. Πιστεύετε, ότι η σύνθεση των αντιθέτων επιφέρει κάποια αρμονία;
Δύσκολα, δεδομένου ότι κανένας έρωτας ετερωνύμων στις συγκεκριμένες σειρές δεν ευοδώθηκε. Στο Κωνσταντίνου και Ελένης παντρεύονται στο τελευταίο επεισόδιο και χωρίζουν αμέσως, στο Καφέ η Χαρά φεύγει και στο Δεληγιάννειο σκοτώνεται ο πρωταγωνιστής. Δεν τα λες και χάπι εντ ακριβώς.
«Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο»: μια σειρά εποχής, η οποία εντυπωσίασε για το έξυπνο «δέσιμο» μεταξύ ιστορίας, κωμωδίας και δράματος. Είναι για σας μία σειρά εποχής πρόκληση; Ποια εποχή θα σας εξίταρε να περιγράψετε, αν σας γινόταν πρόταση;
Νομίζω η εποχή του Μεσοπολέμου είναι η αγαπημένη μου, αλλά και η δεκαετία του 60 έχει ενδιαφέρον. Μια ιστορία στα χρόνια της Χούντας φερ' ειπείν θα είχε ψωμί.
Στη σειρά ο έρωτας του Μίμη και της Ζωής έμεινε ανεκπλήρωτος. Πιστεύετε, ότι οι ανεκπλήρωτοι είναι οι πιο δυνατοί έρωτες;
Ο έρωτας ήταν μονομερής από την πλευρά του Μίμη. Στη Μυθοπλασία σίγουρα οι πιο δυνατοί έρωτες είναι οι ατελέσφοροι. Μάλλον και στη ζωή το ίδιο ισχύει γιατί και ο έρωτας μυθοπλασία είναι. Ένα αφήγημα της ιδέας που έχουμε για τον έρωτά. Και το αντικείμενο του έρωτα μας, πλάθεται με τους κανόνες που στήνεται ένας ήρωας.
Με τον Χάρη Ρώμα αποτελέσατε ένα από τα πιο πετυχημένα συγγραφικά δίδυμα με τον οποίον συνεργαστήκατε για 14-15 χρόνια. Ποιες είναι οι σχέσεις σας με τον πετυχημένο δημιουργό; Θα ξανασυνεργαζόσασταν σε κάτι καινούργιο;
Με τον Χάρη μάς συνδέει μια δυνατή φιλία. Εννοείται ότι, θα ξανασυνεργαζόμουν μαζί του, αν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη ιδέα που θα απαιτούσε την επανένωσή μας.
Από όλες τις τηλεοπτικές σας σειρές, ποια είναι η πιο αγαπημένη σας και για ποιους λόγους;
Το Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο. Γιατί ήταν η πλέον απαιτητική. Και γιατί σαν αποτέλεσμα ήταν πάνω από τον μέσο όρο της Ελληνικής τηλεόρασης. Υπάρχουν τρία επεισόδια, όπου ένας περιπλανώμενος θίασος, με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη και τον αείμνηστο Χρήστο Ευθυμίου φτάνει στην πόλη που θα μπορούσαν, σα σεναριακή αλλά και σκηνοθετική αφήγηση όπως υλοποιήθηκε από τον Χρήστο Παλλιγιανόπουλο, να σταθούν σε όποιο κανάλι της Ευρώπης. Θα συναγωνίζονταν άνετα σειρές 20φορές πιο ακριβές. Για να μην ξεχνάμε και τη διαφορά των μπάτζετ, με την οποία δουλεύουμε στην Ελλάδα. Ανέκαθεν, πόσο μάλλον τώρα με την κρίση. Όταν λοιπόν εύκολα κάνουμε συγκρίσεις, καλό είναι να το έχουμε στο μυαλό μας.
Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος: Ποιο από τα 3 σας εξιτάρει περισσότερο;
Και τα τρία για διαφορετικούς λόγους το καθένα.
Δεδομένου, ότι οι περισσότερες δουλειές σας έχουν να κάνουν με την κωμωδία, θα σας ενδιέφερε να κάνετε κάτι αμιγώς δραματικό;
Ναι φυσικά. Εξ άλλου ανάμεσα στα δύο είδη το δυσκολότερο είναι η κωμωδία.
Σα σεναριογράφος, τι αποτελεί για σας πηγή έμπνευσης;
Άνθρωποι που γνωρίζω, καταστάσεις που με ιντριγκάρουν, ταινίες, βιβλία, κόμικς, σήριαλ. Απ όπου δηλαδή εμπνέονται όλοι.
Ποιος χαρακτήρας από όσους έχετε γράψει ή υποδυθεί πιστεύετε, ότι ταιριάζει περισσότερο στη δική σας ψυχοσύνθεση και έχει πολλά δικά σας στοιχεία και για ποιους λόγους;
Νομίζω κανένας και όλοι. Πάντα υπάρχουν δικά μας πράγματα έστω και με απόκρυψη ή μεταμφίεση ή μετονομασία. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ή που θα θέλαμε να είμαστε ή να μην είμαστε, καταστάσεις που θα θέλαμε να έχουμε ζήσει ή αποφύγουμε κοκ.
Η διάπλαση χαρακτήρων διαφορετικών μεταξύ τους με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ο καθένας, θεωρείτε, ότι αποτελεί ένα δύσκολο πνευματικό και ψυχικό έργο;
Ψυχικό δεν θα το έλεγα. Περισσότερο εργατοώρες καταναλώνουμε για να πλάσουμε έναν χαρακτήρα. Είναι δουλειά γραφείου, υπακούει σε κανόνες. Ειδικά αν πρόκειται να φτιάξεις έναν ήρωα εκτός κανόνων και ορίων.
Δανείζομαι ένα post σας από το facebook για τη σειρά «Ο κακός βεζύρης», την οποία μετά από πολλά χρόνια επαναπρόβαλε το mega σε επανάληψη. Στο post αυτό περιγράφετε, ότι το Mega σάς είχε λογοκρίνει επεισόδιο από τη σειρά, για να μην ενοχληθεί ευτραφής υπουργός της τότε εποχής. Περιγράψτε μου λίγο τις εντυπώσεις από όλο αυτό το περιστατικό και γενικότερα πώς αντιλαμβάνεστε τη λογοκρισία στο έργο ενός δημιουργού. Ήταν το περιστατικό αυτό ο λόγος, που δεν ξανασυνεργαστήκατε με το mega;
Όχι δεν ήταν αυτός ο λόγος που δεν ξανασυνεργάστηκα. Γιατί η λογοκρισία αφορούσε μια συγκεκριμένη περίοδο και διοίκηση. Παρ ολίγο να κάνω μια σειρά την εποχή του Καφέ, αλλά, παρ' ότι είχε εξαιρεθεί η συγκεκριμένη σειρά από το αποκλειστικό που είχα με τον Ant1, το κανάλι το απαγόρεψε. Οι εντυπώσεις μου από τη λογοκρισία ήταν αλγεινές, όπως είναι πάντα σε σχέση με το θέμα. Επί παραδείγματι ενοχλήθηκα σφόδρα από το κατέβασμα της Ισορροπίας του Νας στο Εθνικό Θέατρο.
Μιας και αναφέρθηκα στην πολιτική, θα ήθελα να σας ρωτήσω το πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση εν έτει 2016;
Δύσκολη, τρομερά δύσκολη έως αδιέξοδη σε πολλά σημεία. Και σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Όλη αυτή η απίστευτη κατάσταση με το προσφυγικό, που δεν θα λυθεί αν δεν σταματήσουν οι αιτίες που δημιουργούν πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες. Και όλη αυτή η ακροδεξιά στροφή της Ευρώπης. Καταστάσεις Μεσοπολέμου και χωρίς την αισθητική του Μεσοπολέμου, όπως αναφέρω και σε ένα διήγημά μου στο βιβλίο μου που εκδόθηκε πρόσφατα με τίτλο «Η UFA film και άλλες ιστορίες».
Πέρα από μια επιτυχημένη σεναριογράφος, διατελέσατε και βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις από τη συμμετοχή σας στα κοινά; Θα ξανασυμμετείχατε, αν υπήρχε πρόταση και αν ναι με ποιον κομματικό σχηματισμό;
Στα κοινά συμμετέχω ούτως ή άλλως από έφηβη. Ανήκω σε αυτούς που θεωρούν ότι τα πάντα είναι πολιτική. Στη Βουλή βρέθηκα από σπόντα. Είχα μπει το 12 στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ γιατί χρειάζονταν γυναίκες και καλλιτέχνες και παρ ότι δεν έκανα αυτό που λένε προεκλογική εκστρατεία, γιατί δεν είχα στόχο την εκλογή μου, πήγα απρόσμενα καλά. Έτσι όταν παραιτήθηκε ο Δημήτρης Παπαδημούλης στις Ευρωεκλογές βρέθηκα στη Βουλή. Οι εντυπώσεις μου τώρα; Μεγάλο σχολείο, παρ ότι ήμουνα μόνο 8 μήνες, καταρχάς έμαθα πράγματα για την λειτουργία του Πολιτεύματος που τα αγνοούσα όπως και ο μέσος πολίτης. Έπειτα αν πάρεις σοβαρά τον ρόλο σου, και υπάρχουν πολλοί που δεν το κάνουν, έχει τρελή δουλειά. Υπήρχαν μέρες που οι 24 ώρες ήταν λίγες. Δεν ξέρω αν θα ξανακατέβαινα, στις τελευταίες εκλογές δεν το έκανα. Πάντως ήταν εμπειρία ζωής με τα θετικά της και τα αρνητικά της.
Πώς θα κρίνατε σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου, ότι και ο ίδιος μετασχηματίστηκε από ένα αντιμνημονιακό σε ένα μνημονιακό κόμμα; Θεωρείτε, ότι η απόκλιση ανάμεσα σε λόγια και πράξεις τού στοίχισε;
Δεν θα συμφωνήσω πως ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε "μνημονιακός". Ο ΣΥΡΙΖΑ πιέστηκε, εκβιάστηκε, ηττήθηκε και οδηγήθηκε στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Αυτό ένα κομμάτι της κοινωνίας, αλλά και μέρος της κυβέρνησης και του κόμματος το ξεχνά. Δεν είναι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ η συμφωνία που υπέγραψε, και ρητορικές του τύπου «το δικό μας το Μνημόνιο είναι καλύτερο» με βρίσκουν εντελώς αντίθετη. Όμως η ιστορία εξακολουθεί να γράφεται και δεν βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα. Κυρίως τέτοια, που να παραπέμπουν σε μονομερείς καταλογισμούς ευθυνών, αθωώνοντας αυτούς που κυβέρνησαν σαράντα χρόνια και καταδικάζοντας αυτούς που κυβερνούν λιγότερο από δύο. Φυσικά ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος και οι αντοχές της κοινωνίας εξαντλούνται.
Πρόσφατα, έγινε ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες. Πώς κρίνετε αυτή την πολιτική κίνηση; Δεδομένου του αποκλεισμού του Star, σας αγχώνει το μέλλον της νέας σας σειράς;
Το τηλεοπτικό τοπίο έπρεπε να ρυθμιστεί. Δεν είναι επιχείρημα αυτό που λένε τα κανάλια «δώσαμε τόσους φόρους, τόσες ασφαλιστικές εισφορές κλπ». Τι ακριβώς εννοούν με αυτό, ότι θα έπρεπε να έχουν μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, ή να μην πληρώνουν φόρους; Οι άδειες έπρεπε να έχουν προκηρυχτεί χρόνια τώρα, αλλά οι κυβερνήσεις το έκαναν γαργάρα για να προσκομίζουν πολιτικά οφέλη. Τώρα ο αριθμός των αδειών είναι ένα άλλο θέμα για το οποίο δεν είμαι σίγουρη αν δεν μπορούσε να αυξηθεί. Όμως μην παριστάνουν τα θύματα κανάλια που χρωστάνε σε Πνευματικά και Συγγενικά Δικαιώματα πάνω από εκατομμύριο και που χρησιμοποιούν καταχρηστικά το έργο των δημιουργών χωρίς την άδειά μας. Θύματα είναι οι εργαζόμενοι που παραμένουν απλήρωτοι. Και λέγοντας εργαζόμενοι δεν εννοώ μόνον τους μόνιμους, αλλά και τους ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, διευθυντές φωτογραφίας, σκηνογράφους και όλους εκείνους που δουλεύουν για να υπάρξει πρόγραμμα σε ένα κανάλι. Και που κανένας δεν παίρνει υπ όψη του όταν αναφέρεται σε πιθανά μελλοντικά ανέργους. Μέτρα προστασίας για αυτούς δεν έχω ακούσει να εξαγγέλλονται. Δεν είναι χομπίστες οι καλλιτέχνες, είναι εξίσου σκληρά εργαζόμενοι και οι πλειοψηφία τους είναι βιοπαλαιστές σε έναν πολύ απαιτητικό και ανταγωνιστικό χώρο. Σε σχέση με την σειρά είμαι εργαζόμενη το ίδιο με τους άλλους συντελεστές και εφ όσον ο εργοδότης μας, το κανάλι εν προκειμένω, μας λέει «συνεχίστε» εμείς συνεχίζουμε.
Ποιο είναι το όνειρο, που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί στη ζωή σας και ποιος ο μεγαλύτερος εφιάλτης σας;
Ο μεγαλύτερος εφιάλτης μου είναι ότι με αποκεφαλίζουν. Όσο για το όνειρο, δεν θα απαντήσω Παγκόσμια Ειρήνη, γιατί το έχουν πάρει αποκλειστικότητα οι υποψήφιες των καλλιστείων.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας επαγγελματικά σχέδια;
Να καταφέρω επιτέλους να τελειώσω ένα μυθιστόρημα που γράφω. Αλλά όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να δώσω ένα "τεράστιο" ευχαριστώ στην κ. Άννα Χατζησοφιά για την πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα συζήτηση, που είχαμε!
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους εσάς για την στήριξη και την αγάπη σας....
Να είστε καλά και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε! Είναι το δεύτερο καλύτερο πράγμα, που μπορείτε να κάνετε με τα χείλη σας!
Συγχαρητήρια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@xanthippi bitsakaki κορίτσι μου σε υπερευχαριστώ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή